Propozycje Wędrówek: Barania Góra - pętla przez Dolinę Białej i Czarnej Wisełki

Barania Góra choć nie jest najwyższym szczytem Beskidu Śląskiego, to na pewno należy do najchętniej odwiedzanych, a jednym z najpopularniejszych szlaków jest 20-kilometrowa pętla z Wisły Czarne. Ja zdecydowanie wolę najpierw iść na szczyt, a potem dopiero na odpoczynek do schroniska, dlatego startuję szlakiem niebieskim, który prowadzi Doliną Białej Wisełki. Najpierw czekają mnie 3km marszu asfaltem, a odcinek wzdłuż potoku wśród soczystej roślinności mija nadzwyczaj szybko. Po upływie 40 minut szlak odbija w prawo na leśną ścieżkę i odtąd na szczyt Baraniej Góry czeka mnie około 500m przewyższenia na odcinku 4km. Niebawem docieram do pierwszej atrakcji - Kaskad Rodła, czyli pięknego wodospadu na potoku Biała Wisełka. Zróżnicowany teren pozwolił na ukształtowanie się aż 25 kaskad i progów rzecznych od 0,5 do 5 metrów wysokości i są to najwyższe wodospady w Beskidzie Śląskim.

Wędrówkę kontynuuję szlakiem niebieskim, który umiarkowanie wznosi się w górę, co pozwala na niemęczący marsz. Początkowo szeroka droga z czasem się zwęża, aż w końcu trawersuje zbocza Baraniej Góry. Im jestem wyżej, tym las i otoczenie robią się bardziej magiczne - jest soczyście zielono, w powietrzu unosi się zapach iglaków, a ciszę przerywa radosny świergot ptaków. Niebawem docieram do źródła Białej Wisełki znajdującego się na wysokości 1080m n.p.m., która wraz z Czarną Wisełką dają początek największej polskiej rzece Wiśle w sensie geograficznym. Pod kątem hydrologicznym Wisła powstaje dopiero w wyniku połączenia potoków Malinka i Wisełka. Nie mniej fajnie zobaczyć niewielki strumyk wypływający ze zbocza Baraniej Góry, który w wyniku połączenia z mniejszymi i większymi rzekami finalnie wpada do Zatoki Gdańskiej ujściem o szerokości 250-400 metrów.

Na szczyt Baraniej Góry pozostaje około kilometra marszu - najpierw wygodnym trawersem, a następnie otwartym terenem nieco pod górę. Stąd doskonale widać wieżę widokową, którą w weekendy okupują tłumy turystów. Z żółtej, metalowej konstrukcji można podziwiać dookolną panoramę - na północ najwyższe w Beskidzie Śląskim - Skrzyczne, na wschodzie Pilsko, Babią Górę oraz Tatry, na południu masyw Małej Fatry, a na zachód mniejsze i większe wierzchołki Beskidu Śląskiego i Śląsko-Morawskiego. Na platformie znajdują się ławki, gdzie można usiąść i w spokoju podziwiać krajobrazy.

Po odpoczynku ruszam w kierunku schroniska Przysłop. Niespełna 3-kilometrowa trasa przewidziana jest na 40 minut, ale kto by się spieszył, jak wokół przyroda eksploduje wszystkimi odcieniami zieleni. W tygodniu schronisko świeci pustkami, ale w weekend na miejscu jest naprawdę tłoczno.

By domknąć pętlę najpierw obieram czerwony szlak, który po 1,5-kilometrowym leśnym odcinku sprowadza mnie do Doliny Czarnej Wisełki. Ostatni etap nie należy do moich ulubionych, bowiem czeka mnie 5km marszu asfaltem. Szum potoku i cień drzew dają nieco ukojenia, jednak bywają przyjemniejsze szlaki. Trasę zamykam po 20 kilometrach.
Opisana pętla na Baranią Górę to spokojna, malownicza i niewymagająca trasa, a Doliny Wisełki są także niezwykle urokliwe. Choć wycieczka była krajobrazowo udana, to trzeba się nastawić, że połowa pętli przebiega drogami jezdnymi. Nie mniej warto samemu się przekonać, czy Barania Góra jest warta tego trudu.