Koniec pewnej epoki na Soszowie - gospodarze schroniska rezygnują po 9 latach

Najukochańsi nasi,

podobno wszystko, co dobre, kiedyś musi się skończyć. Nie wiem, czy to prawda, czy nie. Wiem za to, że przyszła na nas pora, a ta kartka na zdjęciu jest tylko tego formalnym potwierdzeniem.

Nosiliśmy się z tym już od dłuższego czasu, a powodów mieliśmy z milion. Ciągle jednak czuliśmy, że to jeszcze nie teraz. W końcu jednak pojawił się ten powód milion pierwszy.

Kochamy to miejsce całym sercem, czasem równie mocno nienawidzimy, ale tak to już jest w miłości. Przez ostatnie 9 lat traktowaliśmy to miejsce z największym szacunkiem i uczuciem, na jakie było nas stać. Ale przyszedł czas, kiedy nie jesteśmy w stanie zrobić dla schroniska niczego więcej. Nasze priorytety się zmieniły, a my po prostu znowu chcemy zacząć oglądać góry ze szlaku, a nie ze schroniskowej kuchni.

To właśnie z tej miłości, do siebie i do schroniska, przyszła decyzja o przekazaniu pałeczki następnym. I nie musicie się martwić, staramy się, żeby byli to następni najlepsi z najlepszych.

Na podziękowania i pożegnania przyjdzie jeszcze pora, chociaż już dzisiaj chcemy podziękować naszej rodzinie, przyjaciołom i pracownikom, bez których to wszystko nie miałoby szansy się udać. Od pierwszej minuty tego szalonego pomysłu, pakowania się do starego nissana i pierwszej zimy, którą ledwo przeżyliśmy - wierzyliście w nas nawet kiedy my byliśmy już na granicy. Dziękujemy.

Przed nami ostatnie trzy miesiące (chatkujemy jeszcze do 31.10) i mamy nadzieję, że będziecie chcieli je spędzić z nami, tak jak my chcemy je spędzić z Wami.

Niezmiennie Was do siebie zapraszamy - na ciasto, herbatę i ten żur śląski, co to jest żurem, a nie żurkiem i ciągle z jego powodu wybuchają awantury ?
A zatem... koniec.

Do zobaczenia na szlaku!
Kasia, Paweł i Jerzyk.