Beskid Mały jest wspaniały! Zapraszamy na Rogacz, Magurkę Wilkowicką i Czupel

Beskid Mały jest wspaniały - dzisiaj mam zamiar to udowodnić, wybierając się na górską trasę z Bielska-Białej. Samochód zostawiam nieopodal dawnego szpitala Stalownik i już niebawem podążam szlakiem czerwonym, który docelowo prowadzi na Magurkę Wilkowicką, jednak po drodze mamy jeszcze Chatkę na Rogaczu. Początek wariantu czerwonego to krótkie podejście szeroką ścieżką przez las, która wkrótce wije się w górę zakosami. W upalny dzień cień drzew jest zbawienny, więc dobrze pokonuje się kolejne metry wzwyż. Po 30 minutach marszu łączymy się z wariantem czarnym z Wilkowic i jeszcze kawałek idziemy prosto. Na kolejnym rozwidleniu trzeba uważać, by nie pójść zgodnie ze szlakiem, ale leśną opisaną ścieżką do Chatki na Rogaczu. Po kilku krokach wychodzimy z lasu na zieloną łąkę, za moimi plecami pojawia się Beskid Śląski na czele ze Skrzycznem, z chatki dobiega przyjemna melodia SDM, a zapach lata i cudne domki dla owadów przyciągają uwagę.

Niebawem wracam na szlak i wciąż kolorem czerwonym podążam na Magurkę. Wąska ścieżka prowadzi naprzemiennie lasem i odkrytym terenem, by po 30 minutach połączyć się z żółtym wariantem ze Straconki. Odtąd podążam nieznacznie w górę, a marsz jest niewymagający. Po kolejnych 30 minutach zdobywam szczyt Magurki Wilkowickiej, gdzie także znajduje się schronisko PTTK i dużo miejsca do odpoczynku wokół. Magurka jest licznie odwiedzana przez turystów, zwłaszcza od strony Przełęczy Przegibek, skąd prowadzi najkrótszy szlak.

Tymczasem ruszam w dalszą drogę i obieram szlak niebieski, by zdobyć najwyższy szczyt Beskidu Małego - Czupel. Do pokonania pozostało niewielkie przewyższenie, a szeroka droga pozwala bez wysiłku przemierzyć ten odcinek. Popołudniu na szlaku nie ma już praktycznie nikogo, a do moich uszu dociera rezolutny śpiew ptaków. Po 35 minutach docieram na wierzchołek Czupla, gdzie znajduje się tabliczka, pieczątka, ławki i kilkanaście kamiennych kopczyków, które prawdopodobnie mają na celu urozmaicenie niewidokowego wierzchołka Korony Gór Polski. Kopułę szczytową Czupla gęsto porasta las mieszany, więc nie ma co liczyć na panoramy.

Niebawem wracam na szlak i po śladach zmierzam na Magurkę. Równie sprawnie pokonuję ten odcinek w drugą stronę, a w okolicy schroniska staję przed wyborem wariantu do Mikuszowic. Niewymagający i najbardziej widokowy jest szlak czerwony, jednak ja na przekór wybieram najkrótszy wariant żółty do Przełęczy Łysej. Pierwszy etap prowadzi koło Chaty na Magurce, która jest alternatywą dla schroniska PTTK. Można tutaj odpocząć, upiec kiełbaskę na ognisku i od niedawna zasiąść na tronie z widokiem na Beskid Śląski. Warto również zboczyć na wąskie ścieżki po północnej stronie, gdzie na gęstych borówczyskach kładzie się zachodzące słońce.

Dalej szlak żółty wciąż delikatnie prowadzi w dół. Sytuacja diametralnie się zmienia za szczytem Rogacza, gdzie ścieżka stromo opada do przełęczy, prowadząc po luźnych kamieniach. Choć szlak jest krótszy od wariantu czerwonego to nie warto pakować się w tak niewygodną i zarazem niewidokową ścieżkę. Na Przełęczy Łysej zmieniam znaki na czarne, a szlak sprowadza mnie do samochodu szeroką drogą leśną. Pętlę zamykam po 13 kilometrach koło Stalownika.

Popołudniowa wycieczka w Beskid Mały to opcja niewymagająca, obfita w chatki i schroniska. Na trasie nie brakuje także widoków oraz pięknych krajobrazów. Rejon Magurki Wilkowickiej to jeden z ładniejszych obszarów tego niewysokiego pasma, z bogatą siatką szlaków turystycznych. Można zaplanować kilka ciekawych pętli, można wracać i odkrywać na nowo.