Propozycje wędrówek: Najpiękniejsze hale Beskidu Żywieckiego

Po 20 minutach wolnego marszu szlak nieoczekiwanie skręca w prawo w las, więc trzeba być czujnym, by go nie przegapić. Rozkładamy kije i zaczynamy umiarkowanie piąć się w górę. Na tym odcinku widoki są mocno ograniczone, a kiedy opuszczamy granicę lasu, wąska ścieżka wije się między krzakami. Ostatni etap szlaku na Halę Pawlusią prowadzi wygodnym trawersem wśród gęstych paproci i świerków. Po upływie 1h 40min meldujemy się na Hali Pawlusiej, która jest pierwszą polaną na dzisiejszej trasie. Wzrok przyciąga masyw Romanki, który w połączeniu z trawami wprawianymi w ruch, tworzy niesamowity efekt. Na hali prowadzony był wypas owiec do około 1980 roku, ale z powodu nieopłacalności teraz Pawlusia powoli zarasta lasem. Zatrzymuję się dosłownie na chwilę, po czym trójkolorowym szlakiem ruszam w kierunku Rysianki.

Ostatnie podejście nie jest wymagające i prowadzi szeroką drogą po luźnych kamieniach. Niebawem wyłania się przed nami schronisko oraz liczne grupy turystów, ponieważ Rysianka jest jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc w Beskidzie Żywieckim. Ten stan rzeczy ma oczywiście podłoże w pięknej panoramie, która obejmuje nie tylko Beskid Żywiecki z Pilskiem i Babią, ale także Tatry i całą gamę słowackich łańcuchów. Natomiast schronisko PTTK Rysianka oferuje świetne jedzenie, 50 miejsc noclegowych, saunę oraz miejsce na palenisko.

Naszym kolejnym celem jest Hala Lipowska. Bez problemu odnajduję szlak żółto-zielono-niebieski, który prowadzi szerokim duktem wśród drzew, paproci i borówczysk. Idę wolnym krokiem, obserwując otaczającą mnie przyrodę. W powietrzu czuć zapach lata, a sucha ziemia pod stopami tylko potwierdza porę roku. Schroniska oddalone są od siebie zaledwie kilometr, więc niebawem jestem na miejscu. Turystów pod budynkiem mijam niepostrzeżenie i idę dalej - ku kolejnym halom.

Aktualnie do wyboru mamy szlak zielony i żółty - różnica polega na tym, że szlak zielony prowadzi głównie lasem, natomiast żółty wiedzie przez malownicze hale - Bieguńską, Bacmańską oraz Redykalną. Każdy milimetr panoramy jest na wagę złota, dlatego wybieramy wariant żółty. Na polanach z rozkoszą podziwiamy widok na Beskid Żywiecki, Małą Fatrę czy Góry Choczańskie. Miękka ścieżka prowadzi praktycznie po równym terenie z niewielką deniwelacją, a Halę Bieguńską i Bacmańską mijamy bez przystanku. Na Hali Redykalnej warto zatrzymać się na dłużej, miejsca do odpoczynku jest aż za nadto.

Następnie obieramy szlak czarny, który przez Halę Cukiernicę Niżną doprowadzi nas na Halę Boraczą. Najpierw maszerujemy w dół po luźnych kamieniach - na początku szeroką drogą, a potem nieco węższą ścieżką. Następnie szlak czarny łączy się z zielonym, mijamy Halę Cukiernica Niżna i już po chwili docieramy do schroniska na Hali Boraczej. Tutaj ruch turystyczny jest już znaczny, co wcale nie dziwi, kiedy schronisko położone jest tak blisko cywilizacji i kusi swoimi jagodziankami.

By dostać się z powrotem do Żabnicy, można obrać szlak czarny lub iść kawałek w kierunku Prusowa i tam odbić w prawo na drogę jezdną przez osiedle. Osobiście wolę drugi wariant i po 40 minutach kończę 16-kilometrową trasę.
Pętla przez 8 najpiękniejszych hal jest punktem obowiązkowym w Beskidzie Żywieckim. Ciężko znaleźć bardziej widokową, a przy tym niewymagającą trasę. Po drodze znajdują się aż 3 schroniska i masa miejsc, gdzie można przysiąść i odpocząć, a ruch turystyczny rozkłada się tu umiarkowanie. Polecam każdemu turyście, chcącemu eksplorować Beskid Żywiecki.